Διαχείριση θερμοκρασίας/υγρασίας
Ο κατάλληλος χειρισμός της θερμοκρασίας ή/και της υγρασίας του περιβάλλοντος μπορεί να φέρει αποτελέσματα ενάντια στους επιβλαβείς οργανισμούς. Ωστόσο, οι νεκροί οργανισμοί εξακολουθούν να υπάρχουν ρυπαίνοντας το χώρο και θα πρέπει να απομακρυνθούν.
Αυτή η μορφή ελέγχου χρησιμοποιείται συνήθως κατά των αρθροπόδων (εντόμων κ.α.). Αντίθετα, τα τρωκτικά που ως ευρύθερμα θηλαστικά έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζονται ταχύτερα και σε μεγαλύτερο εύρος θερμοκρασιών διατηρώντας την ομοιόστασή τους, δυσχεραίνουν, σε συνδυασμό με την πιθανότητα έγερσης προβλημάτων που προκαλεί η αποσύνθεσή τους στο χώρο προσβολής, τη χρήση αυτής της μεθόδου.
Παγίδευση
Οι παγίδες είναι αποτελεσματικές στη μείωση των επιπέδων του πληθυσμού των επιβλαβών οργανισμών, όμως, πλήρης εξάλειψη είναι σχεδόν απίθανο να επιτευχθεί.
Επιπροσθέτως, οι παγίδες χρησιμοποιούνται στις επιθεωρήσεις με στόχο τη δειγματοληψία και στη συνέχεια την ταυτοποίηση των επιβλαβών οργανισμών, καθώς και για τον προσδιορισμό της έκτασης, του βαθμού και μερικές φορές της πηγής της προσβολής. Επίσης δύναται να χρησιμοποιηθούν για βιοπαρακολούθηση στους υπό προστασία χώρους προκειμένου να καθοριστεί το αν και πότε θα προκύψει προσβολή.
Στην περίπτωση των αρθροπόδων, παραδείγματος χάριν οι κατσαρίδες και τα έντομα αποθηκών, οι παγίδες χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά για βιοπαρακολούθηση. Ιδιαίτερα για τις οικιακές μύγες χρησιμοποιούνται ηλεκτρικές εντομοπαγίδες σε συνδυασμό με κολλητικές ταινίες δίνοντας ικανοποιητικά αποτελέσματα ως μέσο καταπολέμησης.
Για την καταπολέμηση των τρωκτικών οι παγίδες αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρήσιμες στις παρακάτω περιπτώσεις:
Σε μεγάλης έκτασης προσβολές, ως αρχικό στάδιο της μεθόδου καταστολής.
Σε χώρους όπου η χρήση τρωκτικοκτόνων δεν είναι αποδεκτή όπως για παράδειγμα σε χώρους παρασκευής τροφίμων.
Σε περιπτώσεις που απαιτούνται άμεσα αποτελέσματα όπως αυτή μεμονωμένης προσβολής (π.χ. από ανοιχτή πόρτα).
Ωστόσο, αν η χρήση των παγίδων είναι εκτεταμένη και ακολούθως της θανάτωσης ορισμένου αριθμού τρωκτικών, ελλοχεύει ο κίνδυνος, τα υπόλοιπα να μάθουν να τις αναγνωρίζουν και να τις αποφεύγουν. Στην περίπτωση των εντόμων αυτός ο κίνδυνος δεν υφίσταται μιας και αυτά δεν αναπτύσσουν τέτοιες συμπεριφορές.
Οι παγίδες τοποθετούνται στα κατάλληλα σημεία και ελέγχονται συχνά, παράλληλα οι επιβλαβείς οργανισμοί που παγιδεύονται σε αυτές απομακρύνονται. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στις παγίδες των τρωκτικών οι οποίες, βάση νομοθεσίας σε ορισμένες χώρες αλλά και ηθικής, πρέπει να ελέγχονται συχνά με σκοπό την αποφυγή του βασανισμού των ζώων.
Υπάρχουν πολλοί τύποι παγίδων, εκ των οποίων οι πιο κοινοί αφορούν: μηχανικές (φάκες), που σκοτώνουν ή χρησιμοποιούνται για την παγίδευση ζωντανών οργανισμών, κολλητικής ταινίας, ηλεκτρικές εντομοπαγίδες, κ.α. Οι περισσότερες παγίδες χρησιμοποιούν ως δέλεαρ φως, χρώμα, τροφικά ελκυστικά, διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και φερομόνες.
